Szczęście sprzyja odważnym: Jesień i Pan w kraciastym szaliku

Mój cudowny Wrocław opanowała piękna, złota JESIEŃ.Jak wszyscy doskonale wiemy jest to dość dziwna pora roku. Raz jesteśmy w humorze, a raz nie...Jednego dnia mamy tyle energii, że możemy góry przenosić, a drugiego nie chce się nam wychodzić z łóżka. Ja tę jesień póki co znoszę wyjątkowo dobrze. Wrocław mnie zachwyca.Nawet jeśli wstanę z łóżka lewą nogą to już gdy wyjdę z domu znajdzie się ktoś kto poprawi mi humor. I tak dzisiaj idę zamyśloną ulica Kościuszki, a tu nagle Cheeba. Od razu zaraził mnie swoim promiennym uśmiechem. Tutaj świat staje się piękny za sprawą jednego uśmiechu...serio! Wczoraj rano idąc tunelem na Świdnickiej zostałam oczarowana muzyką i śpiewem pewnego młodego mężczyzny. Świetnie śpiewał...tylko problem w tym, że tak szybki iż nie wiedziałam co śpiewa. Przechodzą obok niego zaczęłam się śmiać po czym usłyszałam kolejną część piosenki, a mianowicie "widzę piękne dziewcze, że uśmiechasz się". Taka mała rzecz, a może nie tyle cieszy co poprawia humor. Wrocławianie są wyluzowani i absolutnie uroczy. I kto wie...może to właśnie Wrocław jest moim miejscem na ziemi.Teraz trochę odbiegnę od tematu. Na mojej uczelni jest pewien chłopak(pan w kraciastym szaliku), którego obserwuję sobie na co niektórych wykładach. Wczoraj też miałam okazję mieć z nim jeden wykład. I ku mojemu zaskoczeniu...jakoś mało tym razem zwracał na mnie uwagę. Całe 1,5 h przesiedziałam zawiedziona. Wracając do domu...w niezbyt dobrym humorze zastanawiałam się czym sobie go poprawić. Idąc i tu uwaga..tunelem na Świdnickiej wpadłam na...nie uwierzycie...pana w kraciastym szaliku. Minęliśmy się z uśmiechami na twarzach. I znowu wrócił mi humor. I za sprawą czego? Promiennego uśmiechu. Kocham Wrocław. I Jesień we Wrocławiu także. Poniżej kilka zdjęć z Wrocławia